‘In goede gezondheid’ | 2014-18.brussels

De aan de IJzer vechtende soldaat Van Grunderbeek ontvangt op 4 oktober 1916 deze foto van zijn in Evere gebleven familie. Vooraan staan zijn twee kinderen, Angeline en Jozef, eromheen zijn vrouw Barbara en zijn schoonfamilie. Op de achterzijde van de foto de volgende geruststellende woorden van Barbara: “Wees gerust, onze kinderen zijn nog altijd in goede gezondheid, net zoals wij”. Door brieven en af en toe een pakje te versturen, trachten de Brusselse families, zo goed en zo kwaad als het kan, de banden te onderhouden met hun naasten aan het front.

Van augustus 1914 tot november 1918 leeft de Brusselse bevolking afgescheiden van de soldaten aan de IJzer. Het blijkt bijna onmogelijk om te volgen wat er aan het front gebeurt. Hoe kan men waarheid en leugen nog van elkaar onderscheiden in een context van gecensureerde kranten, Duitse propaganda en geruchten die onmiddellijk weer doorprikt worden? Al in september 1914 beklaagt Paul Max zich erover dat hij totaal geen nieuws meer heeft van het front. In die mate zelfs dat men zou kunnen geloven dat de strijd gestaakt is. “En toch”, zo stelt hij bitter vast, “moorden mensen elkaar elke dag uit zonder dat we er via de officiële berichten van op de hoogte worden gebracht.”